Γράφει η Σταυρούλα Ζάμπρα

 

´Επεσες σε κενό ανθρώπου Προσδέσου.

 

Γιάννης Κοντός

 

Έτσι είναι, αγάπη μου, για σένα ο έρωτας; Να μπαινοβγάζεις τα καμμένα σου σπίρτα στα σπιρτόκουτα; Να έρχεσαι και να φεύγεις αφήνοντας τα σκουπίδια των φόβων σου; Να μεθάς αδιάκοπα από ανασφάλεια, μιζέρια και αυτοκαταστροφή ξεχνώντας να μου τηλεφωνήσεις; Έτσι ειναι ο έρωτας για σένα, αγάπη μου; Μια αναλαμπή αφοσίωσης, 5-6 τραγούδια και μετά γυρίζουμε την πλάτη να ονειρευτούμε μόνοι; Τεχνικό κολάζ να γίνονται οι αναμνήσεις; Αρκεί, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ, οι εικόνες να εξαπατούν τις ώρες μας; Έτσι ειναι οι έρωτες, μάτια μου; Δίχως καλημέρα; Δίχως καληνύχτα; Δίχως το μαζί; Σε γελάσανε… Σε εξαπατήσανε! Η φλόγα του κεριού, για να μείνει ζωντανή τη νύχτα, θα πρέπει να ξυπνήσω αφήνοντας τα όνειρα του ύπνου ή και τους εφιάλτες. Θα πρέπει να ξυπνήσω να απλώσω το χέρι μου και να το ξανανάψω. Δεν έχει μπαταρία ο έρωτας, αγάπη μου…. Θέλει προσοχή, αφοσίωση, λαχτάρα…. Και όταν το κερί σβήσει γιατί σε πήρε ο ύπνος…. αποχαιρέτα τον! Ο έρωτας όταν φεύγει…. φεύγει για πάντα! Και ύστερα κλαίνε οι δειλοί.. Και αν έτσι είναι για σένα ο έρωτας, αγάπη μου, μάθε πως, και ο αληθινά ερωτευμένος που δεν μπορει να εκφραστεί, είναι εξίσου χυδαίος και εγωιστής με εκείνον που προσποιείται έρωτα!

 

Υ.Γ. Σ’αγαπώ 

 

Επιμέλεια κειμένου: Νατάσα Παππά