Γονέα Σταμάτα Να Κόβεις Τα Φτερά Των Παιδιών Σου

Σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτούς τους υπέροχους γονείς. Σε αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι βοηθούν στο να συνεχιστεί αυτό το δώρο της ζωής. Σε αυτούς τους ανθρώπους που δίνουν το Δώρο Της Ζωής.

Που όμως τις περισσότερες φορές αυτοί οι γονείς βρίσκονται σε μπελάδες.

Έχουν προβλήματα.

Τα πιο πολλά παιδιά, σκέψου λίγο κι εσένα, συνήθως έχουν πρόβλημα με τους γονείς τους. Όλοι οι γονείς για κάποιον λόγο είναι σκάρτοι.

Είναι τυχαίο; Ίσως όχι, ίσως ναι. Όμως ναι, κάποιοι γονείς πραγματικά είναι απαράδεκτοι. Κάποιοι άλλοι όμως απλά είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη.

Όμως σήμερα δεν θα μιλήσουμε για τα παιδιά. Δηλαδή δεν θα μιλήσω σε εσένα σαν παιδί. Θα μιλήσω για σένα σαν γονέα. Αν έχεις οικογένεια θα καταλάβεις πάρα πολύ καλά τι λέω. Εάν δεν έχεις οικογένεια πραγματικά είσαι πολύ τυχερός γιατί θα γλιτώσεις από πράγματα που ενδεχομένως θα μπορούσες να ζήσεις απ’ το μέλλον σου.

Θα ξεκινήσω με μια έκφραση: Όλα γίνονται στο όνομα της αγάπης.

Όμως τα πάντα έχουν ένα θετικό πρόσημο και ένα αρνητικό πρόσημο. Και έχει να κάνει με το πως θα το χρησιμοποιήσεις. Δηλαδή, αν πάρω ένα μαχαίρι μπορώ να αλείψω ένα βούτυρο ή να κόψω ένα πλαστικό αλλά μπορεί να κάνω κακό και σε έναν άλλον άνθρωπο.

Με την γλώσσα μου μπορώ να σε κάνω να νιώσεις υπέροχα, μπορώ να σε κάνω να νιώσεις μοναδικά, μπορεί να σου φτιάξω την μέρα, αλλά μπορώ να σου κάνω και μια τρύπα μέσα στην καρδιά που να σε ακολουθεί για όλη σου την ζωή εάν δεν είσαι σε θέση να το διαχειριστείς.

‘’Tα πάντα έχουν να κάνουν με την πρόθεση που εσύ τα χρησιμοποιείς”

Πολλές φορές, (ασυνείδητα μεν αλλά συμβαίνει δε), οι γονείς βαραίνουν τα παιδιά χωρίς καν να το καταλάβουν. Και μετά τα παιδιά αντιδρούν και αρχίζει να υπάρχει πρόβλημα μεταξύ της σχέσης γονέα και παιδιού. Και στο τέλος ένας γονέας λαμβάνει πίσω κάτι που δεν του αξίζει. Γιατί υπάρχουν γονείς που πραγματικά έχουν δώσει την ζωή τους για τα παιδιά τους.

Βλέπω αυτή την στιγμή την βαφτιστήρα μου, που είναι ένα υπέροχο αγγελούδι. Βλέπω τους γονείς της βαφτιστήρας μου, με πόση υπομονή να το ταΐσουν, να το περπατήσουν, να τρέξουν από πίσω.. Και όλοι οι γονείς πάνω κάτω αυτά κάνουν. Όμως κάποια στιγμή αυτά τα παιδιά γυρνούν πίσω και λένε στους γονείς: “Δεν έκανες τίποτα για εμένα”.

Τα ξεχνούν όλα. Δεν τα θυμούνται. Ή καν δεν τα κατάλαβαν. Για ποιο λόγο;

Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πράγμα: Από μια ασυνείδητη αντίδραση να προσπαθούν να αποκόψουν αυτόν το λώρο γονέα και παιδιού για να ενηλικιωθούν συναισθηματικά, να πατήσουν στα πόδια τους και να συνεχίσουν μπροστά.

Γιατί ένας γονιός, ειδικά ένας Έλληνας γονιός, ακόμα και όταν το παιδί τους φτάσει στην ηλικία των 30 και 40 χρονών το αντιμετωπίζει σαν ένα μικρό παιδί. Και παρεμβαίνει με την φράση “Εγώ σ’ αγαπάω”, “Εγώ ξέρω”, “Δεν θέλω ποτέ το κακό σου, άκουσε με” και πολλές φορές ασυνείδητα ευνουχίζει το παιδί δεν του επιτρέπει να μάθει, να σκοντάψει, να πέσει..

Όλοι ξέρουμε πως κάποια πράγματα αν δεν τα βιώσεις δεν τα μαθαίνεις.

Πήγαινε να γίνεις γιατρός. Σπούδασε όσα χρόνια θέλεις. Αν δεν κάτσεις πάνω από τον ασθενή δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μάθεις.

• Πήγαινε να γίνεις δικηγόρος. Σπούδασε όσο θέλεις. Αν δεν πας σε μία δίκη δεν θα μάθεις.
• Πήγαινε να σπουδάσεις να γίνεις ομιλητής. Αν δεν μιλήσεις σε κοινό δεν θα μάθεις.
• Πήγαινε να σπουδάσεις μαγειρική. Αν δεν κάτσεις πάνω από μια κατσαρόλα δεν θα μάθεις.

Όσο και να θέλεις να περάσεις την γνώση στο παιδί σου, όσο και να θέλεις να μην ζήσει αυτά που εσύ έζησες δεν θα καταφέρεις ποτέ να του περάσεις αυτή την βιωματική γνώση. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του κόψεις τα φτερά, να μην μπορεί να μαθαίνει μόνο του και ακόμα κι αν εσύ θα μπορούσες να το προστατέψεις και να το μάθεις, που δεν γίνεται να το κάνεις στο απόλυτο, αλλά ακόμα και αν μπορούσες, την στιγμή που θα φτάσεις σε μια ηλικία που δεν θα μπορείς, το παιδί σου θα είναι σε ένα καράβι στον ωκεανό χωρίς πανιά, χωρίς μηχανή, χωρίς καπετάνιο. Μην του το κάνεις.

Επιπλέον φέρει ένα βάρος. Ένα βάρος που δεν μπορεί να ξεφορτωθεί. Μια υποχρέωση που δεν του ανήκει.

Γιατί η ζωή είναι αυτή: Πρέπει να παίρνουμε από τους γονείς μας και να το δίνουμε στους επόμενους. Αλλιώς δημιουργούμε ένα συστημικό μπλοκάρισμα με αποτέλεσμα να κοιτάμε να φροντίζουμε μόνο τους γονείς μας γιατί θεωρούμε μεγάλη υποχρέωση όλο αυτό που έκαναν και να μην μπορούμε να κοιτάξουμε μπροστά.

Και θα δεις πολλούς ανθρώπους, γυναίκες, άντρες, να μην έχουν σχέσεις. Και δεν είναι όλη η αλήθεια ότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν σχέσεις, οικογένειες, δεν προχωράνε σε ένα τέτοιο βήμα γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Η αλήθεια είναι γιατί υπάρχουν πολλά συστημικά μπλοκαρίσματα από τα οποία τα παιδιά δεν μπορούν να ξεφύγουν. Και ασυνείδητα τη μόνη λύση που βρίσκουν για να συμβεί αυτό είναι να δημιουργούν σύγκρουση με τον γονιό τους.

Να πρέπει να βρουν οπωσδήποτε κάτι λάθος γιατί δεν μπορούν να φύγουν. Γιατί πραγματικά αν όλα είναι τέλεια δεν φεύγεις από κάτι. Ενώ αν βρεις κάτι το οποίο δεν είναι καλό θα φύγεις.

Έτσι λοιπόν φρόντισε να χρησιμοποιείς την αγάπη σου με μέτρο και να δώσεις στο παιδί σου εκείνη την συναισθηματική ωριμότητα, ασφάλεια και αγάπη προκειμένου να επιλέξει μόνο του την ζωή. Αλλιώς κάποια στιγμή ότι και να κάνεις θα γυρίσει εναντίον σου και πραγματικά θα υπάρξει μία σχέση η οποία δεν θα σου αξίζει.

Γιατί είμαι σίγουρος ότι είσαι υπέροχος, έχεις δώσει τον καλύτερο δυνατό σου εαυτό και αξίζεις να μεγαλώσεις δίπλα στο παιδί σου.

• Αξίζεις να βλέπεις το παιδί σου σαν ένας θεατής στον κινηματογράφο να πετάει με τα φτερά του. Αλλά για να το κάνει, επίτρεψε του να έχει φτερά. Είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Είσαι υπέροχος! Είσαι μοναδικός!

Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!