Το βιβλίο αυτό αποτελεί µια σκέψη. Ακόμα καλύτερα ένα σημείο σκέψης.

Και η σκέψη αυτή αφορά την ιερή ένωση του σώµατος µε το πνεύµα. Δεν είµαστε µόνο ύλη. Έχουµε πνευµατικές ποιότητες και αναζητήσεις που ακουµπούν σε υψηλότερες σφαίρες ενατένισης. Σαφέστατα και η έννοια «Ζω» φέρει µέσα της πολλαπλά επίπεδα εισερχόµενων ερεθισµάτων και βιώµατα που διαµορφώνουν την υπόσταση που φέρουµε. Ερεθίσµατα, που όταν όµως συγκεντρωθούν διαµορφώνουν την έννοια «Δράση και αντίδραση» που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη συµπεριφορά. Ωστόσο, προσωπικά για εµένα αυτό δεν ήταν και δεν είναι ακόµη και τώρα αρκετό. Πιστεύω στην αλληλουχία των µνηµών που κουβαλά ένας άνθρωπος. Και αυτές οι µνήµες δεν αφορούν µόνο τις µνήµες του «Τώρα». Κάποτε, κάπου διάβασα ένα πραγµατικά υπέροχο απόφθεγµα.