“Φίλε μου σε αγαπάω όπως είσαι”

Τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους γύρω μας τις διαμορφώνουμε εμείς με την συμπεριφορά μας.

Τόσο εμείς όσο και εκείνοι. Οι άνθρωποι πάνε και έρχονται στη ζωή μας. Παραμένει το οικογενειακό μας περιβάλλον, όσο αυτό είναι εφικτό. Δεν υπονομεύω την έννοια της οικογένειας, απλά υπάρχουν διαφόρων τύπων οκογένειες.

Κοινός, οι φίλοι μας, μπορεί να αποτελούν καθαρά την οικογένεια μας. Οι φίλοι μας θέλουμε να είναι καλοί, ανεκτικοί μαζί μας, υπομονετικοί, να μας καταλαβαίνουν και να συζητάμε μαζί τους και να λαμβάνουμε υπ’όψιν την γνώμη τους. Bέβαια τις περισσότερες φορές, θέλουμε να ακούσουμε αυτό που θέλουμε εμείς. Να μοιραζόμαστε όλο μας το είναι.

Εδώ θα ρωτήσω, το μοιραζόμαστε απόλυτα? Υπάρχει φιλία? Ποιος καθορίζει την έννοια φιλία?

Εμπειρικά και από τις συζητήσεις που κάνω καθημερινώς με φίλους, γνωστούς και λοιπά, η φιλία ειναι κάπως δυσεύρετη πια, χωρίς να συμαίνει ότι εχει εξαλειφθεί. Υπάρχουν “φιλίες” με συμφέρον, οι λεγόμενες λυκοφιλίες και φιλίες αληθινές. Νομίζω είναι δύσκολο να μοιράζεσαι απόλυτα τις σκέψεις σου με κάποιον,-α, εάν και είναι το ιδανικό. Να είσαι αληθινός και να μην παρεξηγησε ποτέ και για κανένα λόγο.

Όσον αφορά το “δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι” και “οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα”, στην πρώτη φράση το νόημα δεν ειναι απόλυτο* στη δεύτερη πάλι πιστεύω και ναι και οχι, γιατί οι φίλοι σου δεν φαίνονται μόνο στα δύσκολα αλλά και στα πιο απλά που συνηθως εκεί κολλάμε, γιατι το δύσκολο μπορεί να θεωρείται λύπηση, συμπόνια, υποχρέωση.

Γι αυτό να φροντίζετε να είστε αληθινοί με τους ανθρώπους που συναναστρέφεστε και εκεί θα δείτε πόσο και αν σας αγαπάει ο φίλος.-η σας όπως ακριβώς είστε !

Γράφει η Βάλια Φωτίου