Skip to main content
admin ajax.php?action=kernel&p=image&src=%7B%22file%22%3A%22wp content%2Fuploads%2F2015%2F06%2Fimages easyblog images 928 5525b1893e16b19ac6ba385d3132f225 XL

ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: “Στα Σκοτεινά – Making Movies”

μια συνάντηση με το σκοτάδι που θέλει να γίνει φως.. στον Τεχνοχώρο Cartel
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Κείμενο: Γιώργος Ηλιόπουλος / Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς 
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Λεγάτου / Φωτισμοί: Θοδωρής Βουρνάς 
Σκηνικά – Κοστούμια: Σοφία Λεγάτου / Μουσική: Σωτήρης Καστάνης
Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας 
Φωτογραφίες παράστασης: Μαρία Σαλταούρα / Βίντεο: Γιώργος Τσιρογιάννης 
 
Παίζουν: Ορέστης Τρίκας, Νίκος Αναγνωστόπουλος, Λάζαρος Βασιλείου, Λία Τσάνα
 
 
     Εκεί που δεν λέει να ξεκολλήσει ο ουρανός από την γη, εκεί που η φαντασία του ανθρώπου φτιάχνει έναν επίγειο παράδεισο με όλες του τις πτυχές έκθετες στο κέντρο το νου, εκεί ακριβώς ξεκινάει ένα γλυκό ξύπνημα ή ένας αέναος ύπνος-λήθαργος, εκεί με ή δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια κάποιοι άνθρωποι θα γελάνε και κάποιοι άλλοι θα κλαίνε. Όπως ακριβώς δεν μπορούμε να κλειδώσουμε, να φυλακίσουμε μνήμες και φως άλλο τόσο δύσκολο είναι να παραβλέψουμε ή να διαγράψουμε αυτά που μας εξανθρωπίζουν στην ιδέα και στην σκέψη ότι δεν είμαστε αυτό που δείχνουμε, αυτό που φαίνεται, αντιθέτως είμαστε αυτό που όλη μας την ζωή πασχίζουμε να κρύψουμε.
 
     Αυτή η ιδιαίτερα ξεχωριστή δουλειά του Θοδωρή Βουρνά, ένα ιδιότυπο ψυχογράφημα μας οδηγεί σε δρόμους δύσκολους, σε καταστάσεις που ο νούς δεν προτίθεται να παραβλέψει. Συνειδητά ή όχι αυτές οι διαδοχικές ιστορίες που τόσο κομψά, δεξιοτεχνικά, σκηνοθετικά-έξυπνα η μια εισχωρεί εις την άλλη σαν ποιητικές βινιέτες όπου προσπαθούν να λυτρωθούν, να αποκαλύψουν και να αποκαλυφτούν. Σαν ταινία περνάνε μπροστά μας αυτές οι ανθρώπινες ιστορίες, όνειρα, ελπίδες, χαρές, λύπες κι αποτυχίες, έρωτες, ζωή και θάνατος όλα μαζί ένα κράμα βίαιου και πολύπλοκου εκοινωνισμού. “Making movies – in the darkness of thought and indecision” προσπαθούν οι ήρωες της παράστασης να βρουν τον εαυτόν τους, την χαμένη αθωότητά τους που πριν καν ξεκινήσει έχει αναλωθεί στην προσπάθεια επιβίωσης κι αναζήτησης για ένα καλύτερο αύριο για μια καλλίτερη σχέση.
     
     Αυτή η ιδιαίτερη σκηνοθετική προσέγγιση, η άψογη υποκριτική των ηθοποιών, και ο ιδιότυπος θεατρικός χώρος Cartel βάζουν τον ανυποψίαστο θεατή σ’ ένα κλίμα αναζήτησης κι αμφιβολίας, σε μια σειρά διαθλαστικών εικόνων όπου ο καθένας τους καλείται σιωπηρά να ξετυλίξει τις δικές του φοβίες, τα δικά του πιστεύω, τα δικά του λάθη. Το μόνο σωστό εδώ, η μόνη αλήθεια – η αναζήτηση αυτής. 
Το κοινωνικό συμβόλαιο του καθενός με το ιδιαίτερο περιβάλλον του, με το τις όποιες μύχιες ψυχικές, κοινωνικοπολιτικές ιδιαιτερότητές του σαν σε όνειρο ξυπνά συνειδήσεις, αφυπνίζει και γαλουχεί το ίδιο το σκοτάδι που καταγράφεται από το μάτι της κινηματογραφικής κάμερας και προσπαθεί να το μετουσιώσει σε φως.
Η αλήθεια είναι πως αυτή η θεατρική-υποκριτική κατάθεση ψυχής όλων των συντελεστών δηλώνει μια τέλεια συνεργασία, ένα τέλειο “έγκλημα” που αισίως έρχεται να αγγίξει τον θεατή σε βαθμό τέτοιο που για μια στιγμή του δίνει την αίσθηση ότι κι ο ίδιος είναι συνεργός πάνω στην σκηνή, μάρτυρας κατάθεσης ενώ οι υπόλοιποι θεατές αποσβολωμένοι αισθάνονται το βάρος των ενόρκων…   
 
     Ευτυχώς για τους νέους ηθοποιούς, τους συγγραφείς και σκηνοθέτες και εν γένει άπαντες συντελεστές στον χώρο της τέχνης του θεάματος που έρχονται να ψάξουν και να καλλιεργήσουν χωρίς ταμπού μιαν άλλη διάσταση στον χώρο της υποκριτικής τέχνης. 
     
     Χωρίς υπονοούμενα και περιστροφές θεωρώ πως η παράσταση “Στα σκοτεινά – Making movies” είναι μια έξυπνη δουλειά όλων των συντελεστών-παραγόντων που θα προβληματίσει και πολύ περισσότερο θα κάνει τον κάθε θεατή ξεχωριστά να σκεφτεί να αναθεωρήσει, να προσβάλλει ή και να εκ νέου δημιουργήσει σχέσεις – υποσχέσεις, προκειμένου βρεί τον χαμένο εαυτόν του. Μέσα από τις συναντήσεις, εξομολογήσεις, ο καθένας τους – καθένας μας θα βρεί τον δρόμο του – θα καταθέσει όνειρα ζωής…
 
     Ένα μεγάλο εύγε σ’ όλους τους συντελεστές της παράστασης καθώς επίσης και στον ιδιαίτερο πολυχώρο Cartel που έρχεται να δημιουργήσει το δικό του cartel…!
 
 
                    Νίκος Θ. Παναγιωτάρας     
       καθηγητής – κριτικός – λογοτέχνης 
         Περιφερειακό τμήμα ΕΡΑ-ΕΡΤ_open
 

SHARE

Τάνια Νικολοπούλου

Είμαι παιδί της επικοινωνίας και του χαμόγελου και με αφορμή την μέχρι τώρα πορεία μου σε αυτή τη ζωή, θέλησα να «χρωματίσω» τον κόσμο με τη δική μου παλέτα. Έτσι δημιούργησα με πολύ αγάπη το δικό μου διαδικτυακό αποτύπωμα, το likewoman.gr, θέλοντας να γεμίσω τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τις γυναίκες με τη δική μου αστερόσκονη. Πάντα λέω ότι «εκεί έξω βρίσκονται τα πιο μαγικά πράγματα…μη φοβάσαι λοιπόν να τα περπατήσεις».

RELATED