«Έπαψα να επιθυμώ» ψέλλισε η Μαρίνα καθώς κοιτούσε τις μνήμες της εναλάσσονται και να αποχωρούν σταδιακά. Και η ίδια απορούσε με τον εαυτό της. Ήταν έτοιμη να τις βλέπει να ξεγλιστρούν μακριά της δίχως ίχνος πόνου ή και νοσταλγίας. Λες και έβλεπε τις μνήμες ενός άλλου ανθρώπου, που ναι μεν θα κατανοούσε αλλά δεν θα ταυτιζόταν μαζί του.
Ο οδηγός της απάντησε ήρεμα, προσηλωμένος σε εκείνη την υπέροχη εικόνα που έρεε μπροστά τους, τον καταρράκτη των μνημών.
«Έπαψες γιατί κατόρθωσες να μην σκέφτεσαι με πρόθεση το Μέλλον. Προσηλώθηκες και αφιερώθηκες στο τώρα. Όταν κάποιος προσηλώνεται σε αυτή την έννοια ξεκινά να υλοποιεί. Έπαψε να επιθυμείς γιατι ξεκίνησες να ζεις.»
«Να ζω….;» τον κοίταξε με μια έκφραση γλυκιάς αμφισβήτησης που ζητούσε όμως στο βάθος επιβεβαίωση.
Απόσπασμα από το «Κάτι για το Δρόμο»
Facebook page Αργυρώ Λεντούδη
photo unsplash
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.